สาวใสตัวร้ายกับนายซาตานตัวเเสบ

ข้อมูลเบื้องต้น

            นี่...นายช่วยฉันได้มั้ย? ช่วยอย่าเอาไปบอกใครๆเลย ฉันอาย...

            เสียใจ เธอต้องทำงานใช้หนี้ถ้าเธอไม่มีเงินมาจ่ายฉัน!

            ... เธอไม่มีทางเลือกเพราะไม่งั้นคุณพ่อเธอคงไม่จ่ายให้แน่ๆ

            ก็ได้...

            หะ?

            ก็ได้ ฉันจะทำงานให้นาย ให้ทำอะไรล่ะ?

            งานปัด กวาด เช็ด ถู เธอน่ะทำเป็น แต่นี่มันคงไม่ง่ายแน่ๆ เธอคิด

            ลูกคุณหนูอย่างเธอคงปัด กวาด เช็ด ถู ไม่เป็นสิ...

            ฉั...

            งั้นคุณตามผมมาดีกว่า ปาล

            อึ๊ย ไม่อยากคิดเลย
            เรามาดูต่อดีกว่านะ~   จาก วายร้ายมือใหม่^O^

เนื้อเรื่อง

            " สงสัยพ่อคงต้องใช้มาตรการเด็ดขาดกับแกแล้วล่ะ ยัยปาล... "

            " อะไรนะคะคุณพ่อ!! "

            " พ่อจะหักเงินปาล!เงินค่าขนมอาทิตย์นี้ของแกจะเหลือแค่...3000เท่านั้น "

            " อะไรนะคะ!!! "

            " คุณพ่อทำอย่างนี้กับปาลไม่ได้นะคะ!!ปาลไม่ยอมอ่ะ... " >O<

            "ปาล!!ลูกใช้เงินเปลืองไปแล้วนะ...ลูกทำได้ยังไง อาทิตย์นึงลูกใช้เงินเกือบหมื่น!!ลูกไม่จำเป็นที่จะต้องตามอินเทรนด์ตลอด...เอาล่ะ...อาทิตย์นี้จะเหลือแค่ 3000 เท่านั้น!! "

            " แต่ว่า คุณพ่อคะ... "

            " ไม่มีต่งมีแต่อะไรทั้งนั้น!! "

            " อ้อปาล!ถ้าวันนี้ลูกงอแงไม่ยอมไปโรงเรียนล่ะก็...เงินอาทิตย์นี้... "

            " ไปค่ะไป... " ปาลรีบเช็ดน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา

            " ลุงมี เอารถออกให้ด้วย! "

            " คร้าบ...บบบ "

            " คุณพ่อ... "

            " พ่อต้องรีบไปทำงาน มีอะไรก็ฝากลุงมีละกัน แล้วถ้าลูกใช้บัตรเครดิตเกินจำเป็นล่ะก็ พ่อจะไม่ฝากเงินให้อีก แล้วเงินค่าขนมก็ไปเบิกเอาเองละกัน... " คุณพ่อพูดจบก็เดินขึ้นชั้น 2 ของบ้านไปเลย

            " คุณหนูจะให้ผมมารับเย็นนี้มั้ยครับ? "

            " ไม่ล่ะ ไปเถอะ "

            " ครับ "

            " เฮ้ หวัดดีพวกเรา...นี่ยัยจุ๊บแจงหายไปไหนเนี่ย? "

            " มันไปซื้อกระเป๋าน่ะ ตอนนี้กำลังอินเทรนด์เลยนะ ว่างๆเย็นนี้แกไปดูสิ " หนึ่งใน 3 คนพูขึ้น มีชื่อว่า จูน

            " เอ้อไอ้ปาล ไอ้จุ๊บแจงมันฝากบอกแกด้วยว่า เย็นนี้ที่ห้าง...มีการลดราคา แต่แกคงไม่สนใจใช่มั้ย? " เพื่อนคนที่ชื่อ แอน ถามขึ้น

            ใครว่าไม่สนใจล่ะ อิอิ ตอนนี้เรามีกระเป๋าใบใหม่+กับการไม่ต้องใช้เงินเปลืองดีจะตาย

            " ฉันไม่สนหรอก ไปๆขึ้นห้องเร็ว " ในทางกลับกันเธอกับบอกเพื่อนว่าไม่สนใจ เพราะต้องการปกปิดอะไรบางอย่าง

            กริ๊ง~

            " เอ้อ ไอ้จุ๊บแจง ฉันไปก่อนนะเดี๋ยวคุณพ่อเป็นห่วง "

            " อือๆ "

            " บายนะ "

            หลังจากออกจากโรงเรียนเธอก็ตรงไปที่ห้างชื่อดังในขณะที่เขามีการลดราคา

            " ไหนนะ? ไอ้กระเป๋าที่ว่าเนี่ย? " เธอบ่นไปพลางดูไป

            " หรือว่าจะเป็นร้านที่เปิดใหม่นี่ ต้องใช่แน่ๆเลย "

            แล้วเธอก็ตรงเข้าไปดูกระเป๋าในร้าน  ร้านนี้เป็นร้านเปิดใหม่จริงๆน่ะแหละเห็นว่ามีการลด 30 % ด้วย เข้าทางเธอล่ะ จะได้ไม่ต้องขอเงินพ่อเธออีก

            เพล้ง!!!

            เพล้ง!!!!!

            " อ๊ะ!!! " ตายแล้วๆๆๆเธอทำแจกันหน้าร้านของร้านเขาตกแตก

(ย้อนไปดูอีกที)

ขณะที่เธอเดินดูกระเป๋าอยู่นั้นเธอก็เห็นกระเป๋าใบหนึ่ง สวยมากๆ เธอจึงเอื้อมมือไปแตะ แต่ผลออกมมคือ แจกันข้างๆนั้นตกแตกน่ะสิ!!!!

            " คุณคะๆ "

            " คะ? "

            " คือว่าเมื่อกี๊คุณเป็นที่ทำแจกันร้านเราตกใช่มั้ย?คะ " พนักงานคนนึงถามเธอ

            " เอ่อ... "

            " ผู้จัดการคะๆๆ "

            " มีอะไร? "

            แล้วที่น่าตกใจไปมากกว่านั้นคือ คนที่เป็นผู้จัดการ คนนี้คือคนที่เป็นคนรับใช้เธอเมื่อปีที่แล้ว เขาออกจากบ้านเธอมาเพราะมีคุณลุงคนนึงบอกว่าเขาเป็นทายาทมหาเศรษฐี ร้อยล้าน!!! แล้วไม่นานเขาก็ไปอยู่ แต่ไม่คิดว่าเธอจะมาเจอเขาที่เพราะ ที่เธอไม่อยากเจอเพราะว่าเธอทำอะไรๆกับเขาไว้มากน่ะเซ่

            " ว่าไงคุณหนู? "

            " เอ่อ...นาย...ปราชญ์ "

            " ขอบคุณครับที่ยังจำชื่อผมได้ ไม่ทราบว่าคุณกำลังเล่นอะไรอยู่ครับ "

            " เอ่อ... " ^_^!!!!!

            " อ้อ...ผมลืมไป คุณเป็นลูกมหาเศรษฐี คงมีเงินจ่ายค่าแจกันใบนี้สินะ "

            มันคงไม่ถึง 1000 หรอก เธอคิดในใจ

            " ใบละเท่าไหร่? " เธอถามพร้อมจะควักเงินในกระเป๋าให้

            " 25000ครับ " ^_________^

            " หะ!!!!! นายจะบ้าเหรอไง? "

            " ไม่เชื่อเหรอครับ? เอ้าทุกคน ช่วยบอกยัยคุณหนูนี่ที ว่าแจกันใบนี้มันเท่าไหร่? "

            " 25000ค่ะ " ทุกคนพร้อมใจตอบเป็นเสียงเดียวกัน

            " !!!!!!! "

            " ทุกคนไปทำงานได้แล้วป่ะ ฉันจัดการเอง "

            " เอ่อ...นายล้อเล่นใช่มั้ย? "

            " ผมไม่มีเวลามาล้อเล่นกับคุณ!!! "

            " เอ่อ... "

            " คุณคงมีเงินไม่พอสินะ "

            " … "

            " ไปเบิกมาก่อนก็ได้ " เขาเร่ง

            " ... "

            " คุณ...ณณณณณณณ "

            " นี่...นายจงใจจะแกล้งฉันใช่มั้ย? "

            " ไม่จำเป็น "

            " นายแค้นฉันใช่มั้ย? " เสียงเธอเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ

            " นี่คุณอยากอายเค้าหรือไง? " คนเริ่มมามุงดูทั้งคู่

            " ไปกับผม "

            เขาดึงเธอขึ้นไปบนชั้น 2 แล้วเธอก็เดินตามไปเพราะเธอก็อายเป็นเหมือนกัน

            " นี่...นายช่วยฉันได้มั้ย? ช่วยอย่าเอาไปบอกใครๆเลย ฉันอาย... "

            " เสียใจ เธอต้องทำงานใช้หนี้ถ้าเธอไม่มีเงินมาจ่ายฉัน! "

            " ... " เธอไม่มีทางเลือกเพราะไม่งั้นคุณพ่อเธอคงไม่จ่ายให้แน่ๆ

            " ก็ได้... "

            " หะ? "

            " ก็ได้ ฉันจะทำงานให้นาย ให้ทำอะไรล่ะ? "

            งานปัด กวาด เช็ด ถู เธอน่ะทำเป็น แต่นี่มันคงไม่ง่ายแน่ๆ เธอคิด

            " ลูกคุณหนูอย่างเธอคงปัด กวาด เช็ด ถู ไม่เป็นสิ... "

            " ฉั... "

            " งั้นคุณตามผมมาดีกว่า ปาล "

            " อึ๊ย ไม่อยากคิดเลย "

            ห้องผู้จัดการ

            " อย่าบอกนะว่า...นายเป็นผู้จัดการ "

            " ถ้าใช่ล่ะ " ปราชญ์ยิ้มเยาะ

            " นี่... "

            " นี่เธอช่วยหยิบแฟ้มเอกสารสีฟ้าบนตู้นั้นให้หน่อยสิ "

            " ชิ "

            " นี่... "

            " เออๆ รอแป๊บนะ "

            ตุ้บ!

            " นี่เธอจะวางเบาๆไม่เป็นหรือไง? "

            " ชิ "

            " ถ้าเธอทำงานแบบนี้ไม่เป็น เธอก็... "

            " ก็อะไร? "

            " มานวดไหล่ให้ฉันสิ หึหึ "

            " ชิ "

            " แล้ววันนี้เธอจะกลับบ้านมั้ย? ถ้าอยากกลับก็มาทำตามที่ฉันสั่ง "

            " นี่นาย... "

            " ฉันสั่ง!! "

            แต่เธอก็ฮึดฮัดเดินมานวดให้เขา

            ปึ้ก!!

            " โอ๊ย!!!นี่นาย...นายจะแกล้งฉันใช่มั้ย? "

            " โอ๊ย!!! "

            " ขอโทษ นี่เธอเป็นยังไงบ้างอ่ะ? "

            " เจ็บน่ะสิ นี่นายถอยเก้าอี้ยังไงเนี่ย? "

            " ไหนดูซิ " ปราชญ์จับแขนปาลเบาๆ

            " โอ้ย!!! "

            " ขอโทษๆไปนั่งตรงนู้นก่อนดีกว่าไป "

            ปราชญ์อุ้มปาลเบาๆมานั่งที่โซฟาก่อนจะไปหยิบยามาทาให้

            " โอ้ยๆๆ เบาๆหน่อยสิ เจ็บนะ "

            " โอเคๆ "

            ปราชญ์ลุกเอายาไปเก็บก่อนจะเขยิบเข้ามานั่งใกล้ๆปาลด้วยความเป็นห่วง

            " เธอกลัวหรือไง? " ปราชญ์ถามเมื่อเธอขยับหนีเขา

            " เปล๊า เปล่าเลย "

            " งั้นก็นั่งใกล้ๆฉันสิ "

            " ไม่จำเป็น "

            " ฉันเป็นห่วงนะ.. "

            " หะ? "

            " ฉันหมายถึงว่า ถ้าเธอเป็นอะไรไปน่ะ ฉันก็ซวยน่ะสิ "

            ปราชญ์นั่งแล้วหาวไปพลางก่อนจะฟุบลงที่ตักของปาล

            " นี่...นาย "

            " อีตาบ้าเอ๊ย "

            หมับ!!

            เขากอดเธอเข้าอย่างจัง

            " นี่ นายหลับรึป่าว? "

            " … " เงียบ~

            " งั้นนายก็นอนต่อเถอะ "

            ปราชญ์เริ่มกระหยิ่มในใจ

            ปาลปล่อยให้ปราชญ์กอดต่อไปแล้วตัวเองก็หลับไป

            " เธอช่างน่ารักเสียจริง " ปราชญ์พึมพำเบาๆ

            ปราชญ์ทนไม่ไหวแล้ว เขาจูบลงบนพวงแก้มของเธอก่อนจะไล่ลงมาจนถึงปาก    ปากเขาประกบปากเธอแนบแน่นจนคิดว่าเธอหายใจไม่ออกจึงไล่ลงมาเรื่องจนถึงซอกคอ...ก่อนจะใช้ลิ้นดุนซอกคอเธอเบาๆ เธอขยับตัวเล็กน้อย ปากเขาไล่เลี่ยลงมาจนถึงทรวงอก

เขาไม่รอช้า นี่มันเป็นเวลาแก้แค้นของเขานี่นา เขาใช้ลิ้นดุนเล็กน้อยก่อนจะ...ปลดกระดุมเม็ดบนสุดของเธอ

            " อ๊ะ นาย!!... "

            " คือ...ฉัน... "

            " นายหนาวเหรอ? "

            " หือ??? "

            " ปากนายเย็นเชียว "

            ปราชญ์คิดว่าเธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนเมื่อก่อนที่โวยวายตลอดเวลา เขาจึงได้ใจ

            " ฉันหนาวมากๆเลยล่ะ ดูท่าว่าวันนี้ฝนจะตกนะ... "

            " แต่... "

            " ฉันขอนอนต่อนะ " เขากอดเธอต่อ

            " แต่... "

            " ฉันหนาวจัง "

            " แล้วนายไม่ทำงานต่อเหรอ? "

            " ไม่ล่ะ ฉันนอนนะ "

            ปราชญ์ขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้ใกล้ชิดเธอมากกว่าเดิม

            ก๊อกๆๆ

            " ผ้าห่ม... " พนักงานคนนึงถือผ้าห่มเข้ามาข้างในก่อนจะวางลงข้างๆโซฟา

            ภายใต้ผ้าห่ม ปราชญ์ กำลังเบียดตัวเข้าไปให้ใกล้ชิดเธอ

            " อ๊ะ "

            ปาลสะดุ้งเล็กน้อยทำให้เขาได้ใจ ปาลนอนหงายในขณะที่ปราชญ์กำลังคิดไม่ซื่อกับเธออยู่

            ปาลปวดหลังมากทำให้เธอนอนหงายโดยไม่รู้ตัวปราชญ์ได้ใจขึ้นคร่อมตัวเธอแล้วปิดผ้าห่มเหนือตัวเขา เขาพยายามแทรกกายอุ่นๆของเขาเข้าไปในร่างของปาล

            " อ๊า อึก " ปาลครางเบาๆ

            ปาลเริ่มอึดอัด เธอรู้สึกร้อนขึ้นมาแต่ก็ไม่อยากลืมตาเลย เธอขยับสะโพกตัวเองเพื่อให้คลายร้อน แต่ขณะที่เธอขยับตัวนั้น เธอไม่รู้เลยว่า ปราชญ์มองเธอเป็นลูกไก่ตัวเล็กที่อยู่ในอุ้งมือมารของเขา ปราชญ์เริ่มเดือดจนทนไม่ไหว ก็เธอน่ากินซะขนาดนี้

            ปราชญ์เปลื้องผ้าเธอออกทีละชิ้น เพื่อไม่ให้เธอรู้สึกตัว ในขณะที่พันธนาการบนร่างกายของปาลเหลือแค่ 2 ชิ้น เขากลับทนไม่ไหว ดึงบราเซีย ลายคิตตี้ของเธอหลุดออกติดมือเขามา เผยให้เห็นอกอันอวบอิ่มของเธอ อกขาวนวลเหมาะกับที่เป็นอกของสาววัย 18 ปีจริงๆ  เขาลูบไล้ทรวงอกนั้นไปเรื่อยๆ

            เขาลูบไล้มาถึงพันธนาการชิ้นสุดท้ายในตัวเธอ เขาจึงรีบดึงออก เพื่อไม่ให้ขวางทางรักของเขา

            " อ๊ะ!! นายทับฉันอยู่ " ดูท่าทางเธอจะไม่รู้เรื่องเอาซะเลย

            แต่เมื่อเธอว่าลมหนาวมันกระผิวกายทำให้เธอรู้สึกตัวขึ้น

            " กะ...กรี๊...อุ๊บ "

            ปราชญ์ใช้ปากอุดปากเธอเพื่อไม่ให้คนด้านนอกได้ยิน เขามั่นใจว่าเสียงเธอต้องดังลงไปถึงข้างล่างเป็นแน่

            เธอทุบเขาโดยไม่กลัวว่าเขาจะเจ็บเลยแม่แต่น้อยนั่นก็ทำให้เขาจับมือทั้ง 2 ข้างของเธอไว้เหนือยหัว

            ปราชญ์แทรกกายอุ่นๆของเขาไปในช่องว่างของเธออย่างสุดทาง

            " อึก... " เธอสะดุ้งเล็กน้อย

            น้ำตาที่ไหนไม่รู้พร่างพรูออกมาราวกับว่าจะท่วมโลกซะให้ได้ แต่ปราชญ์ยังไม่หยุดแค่นั้น เขาพยายามแทรกกายของเขาเข้าไปอีกรอบ

            " อ๊า...าาาา " เสียงครางดังขึ้นไม่เป็นจังหวะ

            เมื่อปากเขาหลุดออกจากปากเธอ

            " ปล่อย...ปล่อยฉัน ฮือ...อออ "

            " เธอน่ะไม่เคยรู้จักคุณค่าของเงินหรอก เธอเห็นเงินเป็นแค่เครื่องมือใชมั้ย? ไม่สอ ขนาดเธอยังไม่ห่วงตัวเองเลย พ่อแม่เธอเธอรู้บ้างมั้ยว่าเขาเสียใจแค่ไหน? "

            ปราชญ์พูดพร้อมกับ ซุกไซร้ที่ซอกคอเธออีกครั้ง เรื่อยลงมาถึงเนินอก เขายังไม่หยุดแค่นั้นเขาพยายามขบกัดเนินอกเธอจนเป็นรอยแดงเป็นจ้ำๆ

            เธอขัดขืน แต่ก็เหมือนกับแอ่นอกให้เขาอย่างไม่รู้ตัว

            เธอหยุดดิ้นแค่นั้น เพื่อให้เขารู้ว่ามันไม่สมควร แต่เขายังไม่พอแค่นั้น เขาไม่สามารถหยุดตัวเองได้ และยังคงซุกไซร้บริเวณยอดปทุมของเธอต่อไป

            เธอขยับขานิดๆเพื่อให้หลุดจากพันธนาการของเขา

            " โอ๊ย!!!! "

            " ปะ...ปาล เธอเป็นอะไรไปน่ะ? "

            " เจ็บ เจ็บขา เจ็บทั้งตัว...ฮือๆๆๆ " แล้วเธอก็ปล่อยโฮอีกครั้ง

            " ฉัน...ฉันขอโทษ "

            " หัวใจฉัน มันคงไม่เหลืออีกแล้วล่ะ หัวใจฉันมันถูย่ำยีจนหมดแล้ว "

            " ฉันขอโทษนะ ฉัน...รักเธอ "

            " นาย...นายว่าไงนะ? " น้ำตาที่หลั่งลงเมื่อกี๊เหือดหายไปหมด

            " ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองได้... "

            " … "

            " ฉันขอโทษจริงๆ "

            " นายพูดบ้าอะไร? นายทำกับฉันแล้วนายก็บอกว่ารักฉันหึหึ... "

            " ฉันแค่ต้องการสอนเธอ "

            " นายก็สอนฉันหมดแล้วหนิ " เธอสะบัดหน้าไปอีกทาง

            " แล้วชุดเธอ... "

            ปาลมองดูตัวเองก่อนจะแย่งผ้าห่มจากปราชญ์แล้วกำไว้แน่น

            เธอทุบตีปราชญ์อย่างรุนแรง

            " ขอโทษนะ แต่ใส่เสื้อก่อนเถอะ ฉันจะให้คนไปเอาเสื้อมาให้ "

            ไม่นานปราชญ์ก็ไปรับเสื้อมาให้ปาล ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ

            " ขอโทษ "

            " ขอโทษ หึ แล้วความบริสุทธิ์ของฉันมันกลับมามั้ยล่ะ? "

            " … "

            " นายตั้งใจจะแก้แค้นฉันใช่มั้ย? "

            " แต่ก่อน...ฉันยอมรับว่าใช่ แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่ ฉันตกหลุมรักเธอเข้าแล้วล่ะ "

            " แต่ก่อน ฉันเกลียดนาย ฉันพยายามทำทุกอย่างให้นายออกไป... "

            " เธอ "

            " แต่ตอนนี้ ฉันพยายามปรับปรุงนิสัยแย่ๆของฉัน เพื่อให้นายกลับมาอยู่บ้านฉัน แต่นายมัน นาย...มัน... "

            " ฉันขอโทษ... "

            " นายเลิกพูดคำๆนี้ซักทีเหอะ มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว นาย...ซู้ด " เธอสูดลมหายใจเข้า

            " นายรักฉันมั้ย? "

            " ...เอ่อ...รักสิ รักเธอไง ฉันถึงออกจากบ้านนั้น เพื่อมาพิสูจน์ตัวเอง เพื่อขอเธอแต่งงาน "

            " ฮือๆๆ ฉันก็รักนาย... "

เบื้องหลัง

            " เป็นไงล่ะฝีมือฉัน  " คุณพ่อของปาล

            " ฉันกะแล้วว่าไอ้สองคนนี้มันต้องรักกัน " พ่อปราชญ์

            " ดีแล้วล่ะที่เราจับมันหมั้นไว้ก่อน ไม่งั้นเตลิดแน่ๆ "

สรุป=การที่พ่อของปาลหักเงินค่าขนมปาล+เพื่อนๆที่ช่วยให้ปาลไปเดินห้างนั้นและ+ชะตาลิขิตที่พาให้ทั้งคู่มาเจอกับ

***********************************************************
อัพเรียบร้อยแล้ว ผลเป็นยังช่วยเม้นให้ด้วยน้าจากวายร้ายมือใหม่^O^